‘s Morgens gaan we altijd even wandelen voor ik naar het werk vertrek. De wandeling zat er bijna op, nog door 1 smal baantje en we waren thuis. En hap, een hond in een tuin, had ‘m niet gezien, beet door de omheining. Mica jankte, zag bloed, snel naar huis gerend. Haar neus was gescheurd. Snel naar de dierenarts, direct in slaap en genaaid. Tegen de middag mocht ik haar terug gaan halen.
Wat een rotmoment. Was zo in paniek.
Ondertussen gaat het beter met Mica. Ze slaapt wel nog veel door de verdoving en moet nog 20 dagen antibiotica en pijnstillers krijgen. Ocharme.
225 euro en 1 vakantiedag armer. Sociaal verlof voor een noodgeval met je dier zou toch ook wel mogen bestaan vind ik. Ach ja…
Toen Mica nog bij de dierenarts was maakte ik een cadeautje voor haar. Hopelijk geneest haar neus snel.
Liefs,
Sarah
No Comments